Lowlands

Het is 18 augustus, een zomerse dag die midden in de zomervakantie plaats vindt en het begin inluidt van wat de mooiste vier dagen moeten worden in mijn tot nog toe vroege leven. Tevens is het mijn verjaardag, ik word namelijk achttien en mag beginnen aan het voor mij fel begeerde roze papiertje. Traditie getrouw begint men in mijn familie dan ook op deze dag met de eerste rijles, echter moet ik geduld op brengen en nog enkele nachtjes wachten tot ik achter het stuur mag kruipen. Niet dat ik dat al eerder gedaan heb, maar deze keer is het extra speciaal. Maar om mijn achttiende verjaardag op een prachtig festival te vieren is natuurlijk extra bijzonder, je wordt maar een keer achttien in je leven. Het is vandaag namelijk de dag dat ik naar A Camping Flight To Lowlands Paradise ga, kortweg ook wel Lowlands genoemd.

Gelukkig ga ik niet alleen en neem ik een stel ongeregeld zooitje mee naar dit ook al zo ongeregelde zooitje tenten. Het zijn drie en halve personen; als eerste is daar Haje, muziek liefhebber en redneck bij uitstek, tevens filosofeert hij er lustig op los, heeft hij een zwak voor groene ogen en is dit zijn Lowlands-ontmaagding; dan nummer twee is Jelmer, Cambuur-supporter en vriend van mij de Heerenveen-aanhanger en (sport)journalist in hart en nieren, daarnaast is hij schizofreen als de malle, want hij denkt een ware Casanova te zijn en wordt ook hij ontmaagd; en last but not least is daar Jeroen, koning droogkloot, journalist en een ware muziekliefhebber getuige zijn platenspeler, ook voor hem is het een Lowlands-ontmaagding. Het halfje is Renske; de dame uit 058 en een ware veteraan wat betreft Lowlands (de vierde keer) en met haar zeer charmante klungelige voorkomen heeft ze het hart gestolen van een stel bruine ogen.  Ze is het halfje omdat ze met een andere groep erheen reist, maar wel met ons gaat "chillen".

Dus, wij gaan met zijn vieren op weg naar Biddinghuizen en zullen daar dan waarschijnlijk Renske treffen, als ze heel aangekomen is tenminste. Het is een zonnige dag en alles lijkt mee te zitten en ik heb het voorgevoel dat het alleen nog maar beter gaat worden. De reis zou niet al te lang duren op papier, maar in de praktijk lijkt dit anders te zijn; auto, auto, auto, auto en vanzelf ontstaat daar de welbekende file. Toch zijn we aangekomen en lopen we op de camping rond en kijken we onze ogen uit. Zo lopen de ducktape-ridders al rond, gelukkig zijn we gewaarschuwd door ervaringsdeskundige Renske en hebben we ze (nog) niet nodig. Al snel vinden we ons plaatsje en slenteren we de rest van de dag rond over de camping, ontmoeten we mensen en praten we wat af. We duiken de tent in en het werd een nog onrustige nacht.

Dag 1, 19 augustus, het festival gaat dan echt beginnen. Zomers weer en men is in een opperbest humeur. Jelmer kan zijn hormonen al snel moeilijk in bedwang houden, Jeroen kijkt welke bands er spelen en stippelt onze muzikale ervaring uit en het olijke duo Renske en Haje hebben meer oog voor mekaar dan dat  ze dat hebben voor Jeroen zijn 'vergadering'. Ik sta er bij en kijk er naar met alle plezier van de wereld, mijn dag kan al niet meer stuk en kijk ondertussen over het festivalterrein. Renske had gelijk met haar woorden dat er genoeg leuke meisjes voor mij rondlopen, maar daar ben ik niet op uit want als het voorbestemd is dan komt er vanzelf wel wat op me af, toch?

Ja, is het antwoord. Opeens zie ik Jelmer niet meer smachtend kijken, hoor ik Jeroen niet meer praten en waar zijn Renske en Haje gebleven? Het enige waar ik oog voor heb is die bril, die blik en die lach. Het kan toch niet?! Ik vraag Jeroen om me in mijn arm te knijpen, want ik heb het idee dat ik droom. Verrek, ik voel het... Nog een blik en er kan geen andere mogelijkheid bestaan dan dat ik daar Mary zie lopen. Wat er toen is gebeurd kan ik me vaag herinneren, ik zou het zo geloven wanneer ik met een spoor van kwijl zou zijn weggezweefd richting die bril. Gelukkig durf ik het aan om een praatje te maken en ze blijkt, zoals verwacht, erg aardig te zijn. Jammer genoeg word ik keihard uit deze realistische droom geholpen door een  Jelmer die aan me arm sleurt.

Zo lopen we met zijn vijven richting de Alpha-tent, de grootste die op Lowlands te vinden is: de bedoeling is dat we daar een concert gaan zien van Beady Eye. Ik vraag aan Haje wie dat ook al weer was, maar die heeft al geen oog meer voor mij, alleen voor het stel groene ogen wat er naast hem loopt, wat ook wederzijds lijkt te zijn. Dan maar Jeroen, de enige die nog niet onder invloed is van zijn hormonen - heeft hij die wel eigenlijk? - en hij geeft een duidelijk antwoord en vertelt mij dat ik er op stond om deze band te gaan zien. Oasis 2.0 zou het zijn volgens hem, nou ja ik zie het wel. Even later staan we in de tent en hoor ik de welbekende klaagzang en word ik echt wakker geschud. De dag snelt voorbij, met verschillende optredens, een zoenende Jelmer met een dronken meisje die veel te oud lijkt te zijn voor hem, Jeroen die aangeschoten aan de Grolsch Bar zit en Renske en Haje die nergens meer te bekennen zijn.

De twee dagen daarna zijn niet veel anders en al snel weet ik ergens nog te concluderen dat ik in de hemel ben. Want al snel wordt het feest helemaal compleet gemaakt door de aanwezigheid van Mary - zo blijkt ze ook nog eens echt te heten. Met een geleende akoestische gitaar van een jongen genaamd Sjimmie (inclusief afro-kapsel) probeer ik een serenade aan haar te brengen met het nummer The Wind Cries Mary. Gelukkig bleef het bij proberen, want het was tien keer niks in mijn herinnering. 

Nu zit ik thuis, dit te typen en heb ik net mijn eerste rijles achter de rug. Wat er tussen het moment van de zoen met mij en Mary is gebeurd weet ik niet meer. Ergens zie ik vage vlagen van een in elkaar geknoopte Haje en Renske, Jeroen die op een tent staat te springen en Jelmer... hè waar is Jelmer? Het zal ook wel, een mooier verjaardagscadeau kan ik me niet herinneren: eentje die vier dagen duurde, hoe vaak krijg je dat nog? Maar wat zal volgend jaar mij opleveren? Een enkeltje Lowlands in plaats van een retourtje? let's hope so. Want was elke week maar een droom waar we in leefden.