Schrijven

Hoe lang is het nu geleden dat ik erachter kwam dat ik schrijven erg leuk vond om te doen? Dat moet drie jaar geleden zijn geweest en ik herinner het me nog goed, een boekverslag moest er gemaakt worden van in mijn geval Harry Potter en de Half-Bloed Prins. Dit boekverslag bestond ook uit een recensie van het boek en deze was gedeeltelijk van internet geplukt met hier een daar aanpassingen, toch beleefde ik veel plezier aan het ‘schrijven’. Dat bleef hangen en vanaf toen was de liefde voor het schrijven geboren bij mij en moest elk werkstuk of ander geschreven stuk(je) van top niveau zijn. Voor zover je het top niveau kon noemen want het was allemaal erg slecht geschreven en de inhoud kwam ook niet uit de verf. Alinea’s en komma’s kende ik nog niet, maar de punt die was me wel bekend. Heel erg goed zelfs, want de zinnen waren allemaal erg kort en dus liep het niet altijd even lekker.

Er was al wel te zien dat ik potentie had, tenminste zo vertelde mij Nederlands lerares en dit motiveerde mij om verder te gaan met schrijven. Toen kwam daar het moment dat ik de gamesite InsideGamer tegenkwam, voor deze site kon je als lid recensies schrijven, de zogenoemde memberrecensies. Toen ik mij registreerde was het doel om zo snel mogelijk een recensie te plaatsen. Na eerst veel tips te lezen van andere members bij andere stukjes tekst (in plaats van de tekst zelf) waagde ik mij aan een recensie. De game? FIFA08 voor de PlayStation 2. Toen ik klaar was, na een middag, was ik heel trots. Want wat was dat van topniveau zeg. Uiteindelijk bleek dit niet het geval, maar ook hier werd weer gezegd door de vaste leden dat ik potentie had en ik moest werken aan mijn interpunctie.

Die ik nog steeds  niet onder de knie heb, maar dat komt wellicht ook doordat ik de Friese taal beheers en dit zorgt voor enig Friesisme in mijn geschreven (en gesproken) tekst. Maar toch, de potentie bleef en door veel te gaan lezen werden mijn schrijvende kwaliteiten beter ontwikkeld. Het kwam zelfs zover dat ik aanbiedingen kreeg van sites om er voor komen te schrijven. Leuk! Meteen gedaan natuurlijk, maar de eerste site viel mij vies af, bij de tweede site heb ik het nu al een tijdje erg naar mijn zin. Zelfs in de wat mindere periodes sla ik me er wel doorheen.

Maar toen ik begon met schrijven voor de websites was mijn plezier wel verdwenen voor het schrijven van recensies en merkte ik dat er niet veel vooruitgang in mijn ontwikkeling zat. Ondertussen had ik het medium weblogs ontdekt, hierin was alles mogelijk. Van een waargebeurde liefdesserie tot een politieke column of een buitenaardse fantasie. En al snel kwam ik er ook achter dat ik hier meer plezier aan beleefde door de vrijheid die je had als schrijver. Zodoende overschreed ik die lijnen dan ook al snel en ging ik in de fout.

Nadat ik op mijn vingers was getikt ging ik weer vrolijk verder met waar ik gebleven was voor de verschillende voorvallen. Schrijven over leuke dingen of mindere leuke dingen, in ieder geval in het uiten van mezelf op papier. Ik beleefde er plezier aan en het hielp me ook in het doorstaan van tegenslagen. Of het hielp me in gevallen van de liefde waar ik mee te maken kreeg op die leeftijd voor het eerst. Door het op te schrijven maakte ik mijn hoofd leeg en kon ik er weer even tegenaan.

En nog steeds doe ik dit en inmiddels ook al op verschillende manieren en gaat het niet meer alleen om liefde en met mezelf in de knoop zitten. Mijn repertoire is nu uitgebreid tot het fileren van mijn eigen klasgenoten (of het ophemelen van ze – dit gebeurt zelden), het romantiseren over je vakantieland en het beschrijven van het mooie van het leven. Soms gooi ik er ook nog wel eens een diepgaand stukje tekst tegenaan, gewoon omdat dat ook zo mooi kan zijn. Maar wat ik niet gedacht had toen ik ermee begon was dat mijn stukjes inspirerend konden werken voor anderen. Of dat ik andere mensen hun gedachtes perfect wist te verwoorden door op te schrijven wat zij dachten.

Het gaat zelfs zo ver dat nu ik geen Hyves meer heb mensen mijn stukjes gaan missen op de ‘populairste website van Nederland’. Op andere sites wordt ik al uitgeroepen tot media-magnaat in spé. Het zijn grote woorden en opeens gaat het hard. Sinds ik vorig jaar op het Friese Poort ben gekomen is mijn kwaliteit met sprongen vooruit gegaan, dat geef ik eerlijk toe maar de complimenten die er nu binnenstromen zijn echt teveel van het goede. Noem het bescheidenheid, maar bescheidenheid is mijn troef. In ieder geval laat ik het nu nog niet naar mijn hoofd stijgen omdat ik weet dat er nog veel ruimte is voor verbetering. En hoe kan ik dat beter doen door gewoon door te blijven schrijven en lezen? Soms voelt het alsof ik al een veteraan ben in deze hobby, want het is niet meer dan een hobby voor mij. Technisch gesproken ben ik gewoon een beginner en hobbyist in deze tak van het uiten van je creativiteit.

In ieder geval zorgen al die geluiden ervoor dat ik alleen maar meer gemotiveerd raak om door te gaan met schrijven. Gelukkig hoef ik me ook niet zorgen te maken om inspiratie, elke dag doe ik wel een nieuwe ervaring op. Zelfs de busrit die ik elke ochtend en middag maak geeft me wel ergens inspiratie. Maar de meeste inspiratie put ik nog steeds uit mijn paradepaardje: liefde. Misschien dat ik teveel films heb gekeken, maar ik put er echt inspiratie uit en dan heb ik het over liefde in welke vorm dan ook. Vriendschap, relatie, emoties en muziek. En zolang dat blijft en zolang ik de drive weet te vinden door mijn lezers zal ik mij blijven ontwikkelen als schrijver en wie weet rolt er dan uiteindelijk dat ene boek van de persen.