Voor jullie

Ach ja. Soms, ik kan het toch wel op mijn weblog zetten want hopelijk wordt het dan ook door hen gelezen, dan ben je wel teleurgesteld in mensen. Oud-klasgenoten om precies te zijn. Klopt, ik laat niet zoveel meer van mij horen, maar daar ben ik nooit goed in geweest. Is dat erg? Nah, ik weet niet, misschien moet je je het niet zo aantrekken, overtrokken reageren. En het klopt ja, dat ik een vriendin heb, dat is mogelijk, Jelmer. Kun je blij voor mij zijn? Alleen een beetje jammer om dan even later te zeggen dat je mijn energie niet meer waard bent omdat ik niks meer van mij laat horen. Ook hier weer een uitspraak van Jelmer. Dat Ashley daar dan al een tijd geleden achter gekomen was, dat kan mij niet zo weinig meer schelen. Natuurlijk is het jammer hoe dat destijds gelopen is, daar heb ik ook wel spijt van, maar gebeurd is gebeurd.

Toch wil ik er nog het een en ander over kwijt, omdat er dus oud-klasgenoten, oude vrienden (?), zijn die het idee hebben dat ze geen energie meer aan mij hoeven te verspillen. Voorop gesteld, het is jammer dat ik op momenten nog altijd een nieuwsgierig klein kind ben en zelf even op onderzoek uitga, dus dan weten jullie dat ook alvast. Om dan zulk taal te lezen, teleurstellend. Waar voor mij geldt dat ik er nooit goed in ben geweest om contact te onderhouden, zo zou het andersom ook kunnen gelden. Zo zou ik ook kunnen zeggen dat jullie mijn energie niet meer waard zijn, maar dat doe ik niet. Ik denk het niet, integendeel: ik mis de Friese Poort. Wat? Ja, ik mis die inrichting. De mensen die er rond liepen mis ik. Dat zijn jullie dus, voor wie ik dit schrijf.

Inderdaad, ik had al veel eerder contact op kunnen nemen, maar nogmaals, hadden jullie niet hetzelfde kunnen doen? We hebben allemaal de beschikking over Facebook, de e-mail of de telefoon. Oké, ik ga inderdaad mijn eigen weg, net zoals jullie dat gaan. Uit elkaar groeien zou je dat kunnen noemen. Om eerlijk te zijn, zodra ik in januari, februari de kans heb om weer naar school te gaan, de Friese Poort, dan zoek ik jullie op. Laatst heb ik er nog rondgelopen, gesproken met Haje, Iballa, Yorrick, Laura, Rineke, Layla, Tjitske en wie nog niet meer. Weet je dat het vertrouwd voelde om daar rond te lopen? Al vanaf het moment dat ik lijn 310 instapte richting Drachten? Hopelijk is dat toch een keer in je hoofd omgegaan.

Wat mij dan ook teleurstelt in Kitty, een maand geleden was je jarig, ik was niet uitgenodigd, vervelend. Ja, ik had uit mezelf langs kunnen komen, maar het was ook een geschikt moment geweest om weer bij te praten. Oké, we hebben het even kort gedaan, later op Facebook, maar ja, in het vervolg moet ik dat maar meer doen. Ik moest uit mijn dipje komen zei je, destijds stelde ik het niet op prijs. Inmiddels snap ik de reactie en kan ik zeggen dat ik er wel min of meer uit ben gekomen.

Om mij dan toch nog een keer te richten tot Jelmer & Jeroen. Ja, ik ben een ontzettende lamlul geweest net voor het einde van de vakantie, waardoor ik besloot niet mee te gaan naar Lowlands. Stiekem heb ik er wel spijt van, dat ik niet mee gegaan ben. Ik heb er sowieso spijt van dat het zo gelopen is. Ruzie, is nooit leuk en Jeroen, jij merkte toen goed op dat een pauze wel verstandig zou zijn. Ik zeg dat die nu wel lang genoeg geduurd heeft, wanneer pokeren we weer met zijn vieren of vijven? Wanneer zie ik jullie weer, want dat wil ik namelijk ontzettend graag.

Dit is voor jullie, mijn vrienden, toch?

p.s.

Ooit is mij geleerd dat ieder mens, hoe irritant hij/zij ook is of waar hij/zij zich ook schuldig aan heeft gemaakt, de persoon heeft altijd nog iets aardigs in zich en probeer daar dan naar te kijken. Ik doe het wel, want anders zou ik jullie niet missen.