Het is ernstig gesteld met mijn Twittergedrag. Alles wat ik doe of tegenkom wordt op dit medium geplaatst door mij. Er gaat geen dag voorbij of ik zet zo’n 30 tweets op Twitter.com. Inmiddels is het al zover dat ik in een maand tijd al de 3000 tweets ben gepasseerd en om te vergelijken: sommigen zijn hier meer dan een jaar mee bezig of een half jaar. Ja, ik ben een spammer en wellicht ook een verslaafde. Wacht, ik bén verslaafd. Dat kan ik wel onder ogen zien en durf ik wel toe te geven, dus durf ik ook toe te geven dat ik soms bij mezelf denk: o, dat was leuk geweest voor Twitter. Of om heel eerlijk te zijn, ik kan niet zonder.
Gelukkig dat mijn Tweets verder gaan dan het niveau: ik eet nu een broodje of ik zit op de wc. Maar toch stel ik mezelf constant de vraag, wat is er nu zo geweldig aan Twitter en wat trekt me aan? Een antwoord kan ik niet geven op die vraag. Is het de onzin of het makkelijk contact houden met anderen? Ik weet het echt niet. Misschien dat ik verblind ben door mijn eigen verslaving en er zo dus geen helder antwoord op kan geven. Ik vind Twitter geweldig en anderen zullen dat met me eens zijn, maar ik kan geen antwoord geven omdat ik verslaafd ben. Dat is best wel ernstig, als het daadwerkelijk deze reden is.
Om het voor mezelf nog erger te maken ga ik even door met vreemde gewoontes die ik heb omtrent Twitter. Wanneer ik een spel speel op mijn PlayStation 3 heb ik de laptop naast me aan staan met alleen TweetDeck aan – een applicatie voor Twitter. Stel je voor dat ik wat mis in de wereld of dat anderen wat missen van mijn verrichtingen op de PlayStation?! Uiteindelijk komt dit gespam me op commentaar te staan van vrienden, klasgenoten en followers. Maar als ik dan twee keer stop (en dus ook weer terugkom) dan krijg je gelijk de vraag waarom stop je er mee of iets in de trant dat het nu lang zo leuk niet meer is op Twitter. Ja sorry, wat willen jullie nu?
In ieder geval is het niet altijd fijn om die commentaren aan te horen, vooral als ik me er bewust van ben en het er dus nog eens even in word gewreven. Heerlijk. Komt het zelfvertrouwen ten goede. Niet dus. Proberen te minderen gaat me dus ook niet goed af, meestal blijft het bij een dag of twee en ga ik er daarna weer vol tegen aan. Soms extra om die twee dagen goed te maken. Op die momenten krijg je weer commentaar en denk je: ach, laat maar zo Twitter ik en leer er mee leven. Jammer genoeg werkt dit niet. En werkt het andersom ook niet om die kritieken te incasseren. Daarnaast is er ook één reden dat mij laat Twitteren, tenminste voor deze keer en waarom ik er niet mee zal stoppen deze keer. Soms kun je alleen maar op deze manier contact onderhouden met bepaalde mensen.
Wanneer men dan denkt dat ik het altijd maar leuk vind dat ik zoveel Twitter, dan denken ze dus verkeerd. Ik word ook gek van mezelf en schaam me er zelfs voor wanneer ik dan een pagina vol zie met alleen maar Tweets van mij! Maar zoals gezegd, minderen gaat moeilijk en als ik er mee stop dan kom ik toch weer.
Anyways, dit moest er even uit en is ook niet zo hoogstaand. En als je me nodig hebt dan ben ik wel op Twitter te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten